De Europese Unie werkt ambitieus aan haar klimaatdoelstellingen die zijn vastgesteld in de Overeenkomst van Parijs van 2015 en verdere conferenties in het kader van haar Europese Green Deal, die tot doel heeft Europa uiterlijk in 2050 klimaatneutraal te maken. Dit is een juridisch bindende doelstelling dankzij de Europese klimaatwet. Maar klimaatverandering is een wereldwijd probleem dat niet ophoudt aan de grenzen van ons continent, dus Europa kan dit wereldwijde probleem niet alleen oplossen, zelfs niet als ze een lange weg kan helpen. De Europese Unie is de grootste markt ter wereld en heeft daardoor een grote internationale macht. Bovendien beschikt het over een hoogopgeleide en geschoolde bevolking en beschikt het al over heel wat ervaring met ontwikkelingshulp over de hele wereld. In het kader van de Global Gateway-strategie investeert de EU al miljoenen in ontwikkelingshulp. Het klimaat is ook een sector van de Global Gateway, zodat deze kan worden uitgebreid om nog meer van de wereld te bereiken. Daarom roept dit idee de Europese Unie op om: — Milieuvriendelijkere wetgeving opstellen waarvan het effect over de hele wereld voelbaar zou zijn dankzij zijn dominante positie als ’s werelds grootste markt. Meer geschoolde arbeidskrachten en geavanceerde particuliere sector inzetten om wereldwijd te helpen bij klimaatmitigatie en klimaatadaptatie. — Europese groene industrieën overal ter wereld bevorderen. — De klimaattak van de Global Gateway-strategie uitbreiden. — Een wereldwijd nuttige strategie te ontwikkelen en te bevorderen, zoals de Europese Green Deal, om de klimaatdoelstellingen wereldwijd te verwezenlijken. Als een van ’s werelds meest geavanceerde, grootste, rijkste en actieve spelers kan de Europese Unie een toekomst hebben als internationale klimaatleider. Ik geloof dat de toekomst van Europa groen is en dat de toekomst van groen Europa is.

Mijn idee betreft de noodzaak om de bevoegdheden van het Europees Parlement met betrekking tot de uitvoerende macht te vergroten om sneller vooruitgang te boeken bij het beheer van natuurrampen, met name met betrekking tot bosbranden. Ter illustratie van mijn opmerking zijn wetenschappelijke deskundigen het er in grote mate over eens dat het van cruciaal belang is te investeren in de preventie van dergelijke branden, aangezien zij, zodra ze het stadium van „megabranden” bereiken, het extreem moeilijk, zo niet onmogelijk wordt om met de huidige technologische en menselijke hulpbronnen te blussen. Multidisciplinair wetenschappelijk onderzoek heeft talrijke gevolgen voor menselijke samenlevingen aan het licht gebracht. Zij vormen een steeds grotere bedreiging voor belanghebbenden, waaronder brandweerlieden, en voor de lokale bevolking, met gevolgen voor mensenlevens, eigendommen, bedrijven en de economische functie van natuurlijke ecosystemen. De algemene sociale, economische en milieukosten zijn aanzienlijk, hoewel de ramingen beperkt blijven. Zij veroorzaken aanzienlijke schade aan collectieve infrastructuur zoals elektriciteits- en communicatielijnen, watervoorzieningssystemen, wegen en spoorwegen. De kosten van schoonmaak en reconstructie zijn aanzienlijk. Zij verstoren toeleveringsketens, wat leidt tot bedrijfssluitingen en vervoersverstoringen. Dit kan leiden tot een daling van de belastinginkomsten, een daling van de waarde van onroerend goed en verlies van klanten voor lokale bedrijven, zoals minder toerisme in door brand getroffen gebieden. Dit zijn slechts enkele van de gevolgen: zij hebben ook te maken met sociaal-economische kosten, gezondheidsproblemen, waterkwaliteit, gevolgen voor lokale ecosystemen... Ik heb echter opgemerkt dat uitvoerende bevoegdheden vaak eerder middelen toewijzen aan civiele veiligheidstroepen dan investeren in preventie. Dit besluit wordt vaak ingegeven door politieke overwegingen op korte termijn, aangezien het voor een ministerie van Binnenlandse Zaken of de Europese Commissie gemakkelijker is om middelen in te zetten wanneer een brand uitbreekt, waardoor de illusie van onmiddellijke en doeltreffende actie ontstaat. Helaas gaat deze reactieve aanpak voorbij aan het belang van preventie, waardoor dergelijke noodsituaties in de eerste plaats kunnen worden voorkomen. Op die manier kan het Europees Parlement een cruciale rol spelen. Als instelling van debatten en consensus heeft het Parlement het unieke vermogen om meer controle uit te oefenen op de uitvoerende bevoegdheden en beleid te bevorderen dat gericht is op de preventie van natuurrampen. Door zijn positie en invloed te versterken, kan het Europees Parlement de uitvoerende macht aanmoedigen om meer te investeren in de preventie van bosbranden en andere natuurlijke risico’s. Dit vereist ook de goedkeuring van het wetgevingsinitiatief van het Europees Parlement, waarvan het momenteel geen gebruik kan maken. Daarom moedig ik aan dit voorstel in overweging te nemen en na te gaan hoe de bevoegdheid van het Parlement bij het beheer van natuurrampen kan worden vergroot. Door samen te werken kunnen we van Europa een wereldleider maken op het gebied van proactief beheer van natuurlijke gevaren. Ik ben er vast van overtuigd dat het Europees Parlement, als democratische instelling die de belangen van de Europese burgers behartigt, de ideale plaats is om deze positieve verandering in gang te zetten.

Verschillende studies en economen waarschuwen dat ons huidige economische denken in onze verschrikkelijke situatie geen oplossing kan vinden. De constante wil voor economische groei vernietigt het milieu (Potsdam Institute for Climate Research, 2022) en duurzame economische groei is ook niet mogelijk, zoals uit verschillende studies blijkt (European Environmental Bureau 2019) — ook bevestigd door het hersteleffect. Al geruime tijd is het welzijn van de bevolking losgekoppeld van economische groei (Australian National University, Kubiszewski et al., 2013), in tegenstelling tot het milieu. Het zou dus de taak van de EU zijn om een voortrekkersrol te spelen in een nieuw soort economisch beleid met echte invloed. Om dit te bereiken zijn uitgebreide hervormingen nodig, maar dit is de enige manier om de klimaatverandering tegen te gaan.

ReRoot Project is een kleine organisatie die net wordt opgericht ter ondersteuning van onvoorziene gemeenschappen die zijn onderzocht in kampen met permacultuuronderwijs, hulpbronnen voor regeneratieve landbouw en natuurtherapie. Het ondersteunt hun fysieke behoeften op korte termijn, integratie op lange termijn, geestelijk en lichamelijk welzijn. Ik ben net begonnen met dit project en heb steun nodig!

Aquaponics is een innovatief landbouwsysteem dat aquacultuur en de bodem minder teelt van gewassen combineert zonder dat er behoefte is aan externe chemische productiemiddelen zoals meststoffen en pesticiden, terwijl tegelijkertijd minder water wordt gebruikt dan de huidige traditionele landbouwpraktijken. Zoals Europa momenteel nieuwe innovatieve landbouwtechnologieën financiert en bevordert, ligt de nadruk altijd op Hydroponics (die nog steeds sterk afhankelijk is van het gebruik van synthetische meststoffen) en technologische gadgets (sensoren, robots, enz.). Deze aanpak is er niet in geslaagd het kernprobleem van de wereldwijde crisis waarmee ons klimaat- en voedselsysteem wordt geconfronteerd — duurzame, natuurinclusieve voedselproductie zonder verdere vernietiging van vitale en belangrijke ecologische systemen en biodiversiteit. Een groeiende (maar nog steeds zeer kleine) hoeveelheid jongeren begint Aquaponics te herkennen en te gebruiken als agro-ecologisch landbouwsysteem dat ons in staat stelt onze groeiende populaties te voeden en vitale ecosystemen (insecten, microben) te beschermen en te bevorderen die de biodiversiteit floreren en de mensheid overleven. Helaas zijn de financiering (en toegang daartoe) en de promotie van Aquaponics een belangrijk struikelblok geweest om het volledige potentieel van dit landbouwsysteem te benutten, dat ons echt de kans biedt om met de natuur samen te werken om duurzame oplossingen te vinden voor ons huidige gebroken voedselsysteem. Het identificeren, financieren en bevorderen van jonge ondernemers in de landbouw (agropreneurs) die Aquaponics toepassen en gebruiken, zal een belangrijke stap zijn om eindelijk een krachtige oplossing te vinden die ons kan helpen de misstanden binnen ons voedselsysteem te corrigeren en vooral de broodnodige jongeren in de landbouw en de landbouw aan te trekken.

Maak een Europese tuinbeker, een gezonde wedstrijd om de heraansluiting op voeding en natuur op scholen te bevorderen. Dit project zou jongeren een gezonde en ecologische buitenactiviteit tot stand brengen en netwerken tot stand brengen tussen verschillende scholen en belanghebbenden in heel Europa.

Voor duurzaamheidsdoeleinden moet het mogelijk zijn kartons en flessen voor producten zoals melk en yoghurt af te zetten.

Als gevolg van een achterhaald compromis reizen de meeste leden van het Europees Parlement en veel medewerkers van het Europees Parlement nog steeds elke maand van Brussel naar Straatsburg, waardoor vermijdbare CO2 wordt toegevoegd aan een al dode planeet. Het is onwaarschijnlijk dat deze milieuvriendelijke praktijk te allen tijde zal veranderen als gevolg van het veto van Frankrijk. Om de impact van deze praktijk tot een minimum te beperken, moet de EU echter zorgen voor een frequente, snelle en vooral klimaatneutrale spoorverbinding tussen Brussel en Straatsburg.

Mijn idee bestaat uit de vaststelling van Europese milieu- en sociale normen die lokale gemeenschappen beschermen. Ik herinner aan het geval van de regio Barroso, in het door de Unesco verklaarde Portugese landbouwerfgoed, dat momenteel dreigt te worden geëxploiteerd met een mijnbouwproject dat gevolgen zal hebben voor de waterkwaliteit, de bodemkwaliteit zal verleggen en drastisch zal verminderen en de huidige duurzame praktijken, die nu al een historische en winnende oplossing zijn voor klimaatverandering en duurzame voedselsystemen, met de agrosilvopastorale systemen. We moeten rekening houden met de versnelling van de Green New Deal in Europa, die een gevel zou kunnen zijn voor de vervanging van de afzonderlijke automobielindustrie van fossiele naar een kortetermijnoplossing als lithium. Met het oog op de „groene transitie” mogen we geen geluidszones creëren. Volg Associação Unidos em Defesa de Covas do Barroso.

Chronisch zieken hebben vaak geen keuze, maar gebruik te maken van vervoermiddelen die niet milieuvriendelijk zijn, omdat de keuze nu het meest waarschijnlijk is tussen: 1. Trage, dure en waarschijnlijk niet zeer toegankelijke vervoermiddelen (in termen van dienstregeling of dekking); 2. En een personenauto of Uber/Taxi (waarschijnlijk met een verbrandingsmotor). Chronische patiënten hebben vaak niet de luxe om flexibel te zijn, zodat zij op elk moment vrij kunnen reizen, zoals je minder beperkt bent. De kosten die de aarde hiervoor betaalt, zijn echter te hoog. Volgens het verslag van SDG Watch Europe: „Stedelijke congestie kost de lidstaten ongeveer 100 miljard euro per jaar. Bussen en treinen zijn goed voor ongeveer 17 % van het passagiersverkeer in de stad, en dit neemt af naarmate het gebruik van auto’s toeneemt. Er is onvoldoende geïnvesteerd in duurzame vervoerssystemen en het beleid dat nodig is om deze te ondersteunen. Het openbaar vervoer moet betaalbaarder, efficiënter, toegankelijker en inclusiever zijn. Het moet voorzien in de speciale behoeften van vrouwen, kinderen en jongeren, personen met een handicap en ouderen. Steden die gratis openbaar vervoer aanbieden, hebben veel ingang gevonden.”

Sommigen gaan als kind aan op hun activisme, terwijl anderen beginnen als volwassenen. Sommigen richten zich op mondiale kwesties, terwijl andere een lokale impact hebben. Er is geen goede of verkeerde benadering — alleen de bereidheid om te proberen. En, wat er is, is er een aanhoudende klimaatcrisis die, als we worden genegeerd en niets doen, alleen maar erger zal worden — met name voor onze jongeren, die het minst hebben gedaan om hieraan bij te dragen, maar een aantal van de ernstigere gevolgen ervan zullen ondervinden. We hebben macht en volharding lonend. Dit draait om de primaire waarde van relaties — met vrienden, collega’s en uiteindelijk met de natuur. Mijn verzoek aan Europese beleidsmakers is dat zij de urgentie van de klimaatcrisis erkennen en de — moedige — stappen ondernemen die nodig zijn om de ernstigere gevolgen ervan te voorkomen, en tegelijkertijd jongereninitiatieven ondersteunen en versterken om integraal deel uit te maken van de oplossing.

Het huidige gezamenlijke Europese milieuonderwijsprogramma voor secundair onderwijs heeft een beperkt karakter. Scholen in de lidstaten handelen vrijwillig door autonome milieuprogramma’s uit te voeren. Op middelbare scholen is er echter geen specifiek onderwerp dat erop gericht is ons bewustzijn van milieukwesties te vergroten en het is alleen aan het initiatief van de leerkrachten. Om deze tekortkoming aan te pakken, stellen wij voor een gemeenschappelijk Europees proefprogramma op te zetten dat door alle scholen in de lidstaten moet worden gevolgd en dat ideeën en onderwijsinstrumenten moet aansturen en aanreiken. Door middel van experimenten om de liefde voor de bescherming van het milieu te wekken. Maar niet theoretisch, niet ongereguleerd! Onder de paraplu van de Europese Unie, om Europese jongeren bewuster te maken! Door jongeren systematisch op te leiden, kunnen we ons milieu redden, misschien kunnen we onze toekomst veiligstellen!

Het Europees Milieuagentschap (EMA) voorspelt dat het totale gebouwenbestand in de EU tegen 2050 naar verwachting met 7 % zal toenemen. De bouw van nieuwe gebouwen draagt echter in aanzienlijke mate bij tot milieuvernietiging en vervuiling bij de vervaardiging van nieuwe materialen. Daarom is het van cruciaal belang om ons bestaande gebouwenbestand op regionaal niveau te benutten en te beschermen. Hoe kunnen we ons bestaande collectieve gebouwenbestand op regionaal niveau het best benutten en beschermen? Het bestaande gebouwenbestand bevat een onmeetbare hoeveelheid ingebedde koolstof, en er worden initiatieven genomen om gerecupereerde materialen van bouwplaatsen terug te winnen en in andere projecten te herbestemmen. Hoewel sommige bestaande gebouwen — zoals die met asbest — moeten worden verwijderd, zorgt het slopen van gebouwen voor een aanzienlijke hoeveelheid afval en kan dit bijdragen tot congestie op stortplaatsen en de nadelige gevolgen voor ons milieu. Door bestaande gebouwen te behouden, te renoveren en aan te passen, kunnen we afval verminderen en de beginselen van de circulaire economie bevorderen. Om de ecologische voetafdruk van nieuwe gebouwen in Europa te verkleinen en de sloop van reeds gebouwde gebouwen te ontmoedigen, stel ik het volgende voor: 1. Een inventaris op te stellen van gebouwen die het risico lopen te worden gesloopt, om vast te stellen welke gebouwen prioriteit moeten krijgen voor bescherming, behoud en/of renovatie, eventueel met inbegrip van het mogelijke „tweede leven” -gebruik. 2. Nagaan welke financiële stimulansen eigenaren of overheden kunnen krijgen om hun gebouwen te renoveren en te renoveren in plaats van ze te slopen, zoals belastingvoordelen, subsidies en leningen tegen lage rente. 3. Landen toe te staan het koolstofequivalent van het gebouwenbestand dat de bestaande (gemeten in kg CO2eq) zou hebben vervangen, toe te voegen aan hun NDC-doelstellingen voor 2030 als stimulans (hoewel dit voor sommige landen een marginaal effect kan hebben). 4. Afstemming op de regionale bouwvoorschriften en -voorschriften om het slopen van gebouwen te beperken en het tot een absoluut laatste redmiddel te maken. Zo zou een panel van deskundigen de rechtvaardiging voor het slopen van gebouwen boven een bepaalde omvang kunnen beoordelen alvorens sloopvergunningen te verlenen. Het vergroten van de barrières voor sloop zou verschillende voordelen hebben, waaronder het behoud van cultureel erfgoed, een vermindering van de afval- en milieuemissies, meer werkgelegenheidskansen en een grotere industriële paraatheid voor de renovatiegolf.

Winkels, restaurants en bedrijven moeten wettelijk verplicht worden om al het voedsel te doneren aan de honger en armen vóór de vorige houdbaarheidstermijn. Het gooien van voedsel in strooisel moet worden verboden.

Wat de elektrificatie van onze mobiliteitsinfrastructuur betreft, is te veel aandacht besteed aan elektrische voertuigen (EV’s) en de vereiste oplaadinfrastructuur voor elektrische voertuigen. Elektrische fietsen en e-scooters zijn echter 15 keer energie-efficiënter dan elektrische voertuigen (meter * passagier/jules), aangezien de auto meer energie nodig heeft om onnodige massa te verplaatsen, en bovendien is meer dan de helft van alle dagelijkse reizen minder dan 3 mijl, wat gemakkelijk kan worden gebruikt voor e-mobiliteitsopties. Afgezien van deze opmerkelijke voordelen is er weinig politiek belang bij de bevordering en ontwikkeling van infrastructuur voor deze efficiënte vervoerswijze. We hebben in de hele EU gemeenschappelijke haven- en laadstations voor lichte e-mobiliteitvoertuigen nodig, zodat elke producent van elektrische fietsen zijn e-bikes kan ontwerpen en scooters in alle EU27-lidstaten voldoen aan de EU-normen voor het aanleggen en opladen. Deze infrastructuur zal leiden tot het gebruik van e-mobiliteit, waardoor particuliere eigenaren hun elektrische fietsen op straat kunnen beveiligen en aanrekenen, de kloof tussen het huren van elektrische fietsen en scooters in de steden verminderen door te voorzien in een aangewezen aanlegplaats en de operationele kosten van e-mobiliteitsbedrijven verminderen, waardoor de prijzen dalen en de vraag van de consument toeneemt.

Om een succesvolle verpakkingsindustrie voor hergebruik te hebben die kan concurreren met kunststoffen voor eenmalig gebruik, moet u schaalvoordelen benutten door een EU-brede norm voor verpakkingen vast te stellen: van drank tot yoghurt, koffiebekers en vleeskenmerken. De norm vergemakkelijkt de interoperabiliteit, vermindert de versnippering van de markt, verhoogt de liquiditeit op de markt en de logistieke efficiëntie, waardoor hergebruikspakketten door verschillende marktdeelnemers worden omgezet in een verhandelbare grondstof op de markt. Het creëren van een hele nieuwe industrie rond het herstel van de logistiek en de renovatie van herbruikbare pakketten in de EU (pakketwinning)

Mensen aanmoedigen om tijdens hun reizen in Europa gebruik te maken van duurzamere vervoermiddelen (Trains). Europa is niet zo groot en het is moeilijk om op duurzame wijze te reizen. Ik vraag mij af waarom geen enkel initiatief milieuvriendelijk reizen ondersteunt (niet alleen voor jongeren, maar voor ALLE Europeanen) en vluchten nog steeds een goedkopere manier zijn om te reizen.

Het moet worden gereguleerd door de EU, met één tariefzone en een gemeenschappelijke app waarin alle openbaarvervoersystemen uit alle lidstaten worden geïntegreerd.

Supermarkten en doe-het-zelfwinkels moeten worden verplicht om multiopslaggebouwen te bouwen om verspilde ruimte en bodemafdekking te verminderen en tegelijkertijd leefruimte op de bovenste verdiepingen te creëren. Aangezien dergelijke markten vaak worden omgeven door parkeerplaatsen, mag er ook geen probleem zijn met de zonwering van de omliggende gebouwen. Aangezien dit extra kosten voor het bedrijfsleven met zich meebrengt, moet dit door de EU worden gesubsidieerd.

Het beperken van verpakkingen tot een bepaald percentage dat hoger is dan de inhoud ervan zou leiden tot een vermindering van de hoeveelheid kunststofafval dat door verpakkingen wordt geproduceerd en voorkomen dat fabrikanten consumenten misleiden met misleidende verpakkingen.

De „SDG’s” maken het mogelijk om projecten op te zetten met betrekking tot de verschillende thema’s die zij vertegenwoordigen. Zij stellen instellingen en burgers in staat beter te begrijpen wie wordt aangesproken en voor welk doel bijvoorbeeld een wet wordt aangenomen.

Deze reflectie volgt op de vaststelling die ik vandaag heb kunnen maken: een groot deel van onze impasse wordt gebruikt als parkeergarage. Deze zones zijn echter niet erg drukkend door auto’s, behalve om voor de deur te kunnen parkeren, en zijn natuurlijk „gemakkelijk” dicht bij de auto. Vaak kan een concrete en slecht beteugelde impasse een echte bijenkorf van biodiversiteit worden. Naast het milieuaspect van dit project zou dit project bijdragen tot het herstel van de samenhang tussen de buren, de tuinen worden onderhouden door de bewoners, tafels en stoelen en een collectieve compost. Dankzij de omvang van de impasse kunnen andere ontwikkelingen worden toegevoegd, een moeras, fruitbomen, beschutting voor insecten en vogels, kinderspelletjes, een collectieve keukens in de openlucht, en 1001 ideeën van de koppen van buren die door het project worden geëngageerd!

Het gebruik van water is niet alleen meer hygiënisch en schoon dan toiletpapier, maar is ook beter voor het milieu. De gemiddelde persoon gebruikt 85 rollen toiletpapier per jaar, dit zou aanzienlijk minder kunnen zijn wanneer toiletbidets in de EU meer algemeen aanvaard worden.

Een pan-Europees spoorwegnet met een aanbieder van treinen in verschillende landen (bv. Interrail). De ticketprijzen moeten echter lager zijn dan vliegtickets om het aantrekkelijk te maken voor een zo groot mogelijke massa!

De EU moet het hoofd bieden aan nieuwe uitdagingen die het traditionele beleid dat eerder werd gevoerd, doorbreken: zo heeft het beleid voorrang gegeven aan concurrentievermogen boven strategische veiligheid, wat tot uiting komt in de strategische chipindustrie of de afhankelijkheid van Russische fossiele brandstoffen en gas. De volledige afhankelijkheid van de EU van in Taiwan gevestigde industrieën voor complexe chips is het resultaat van de vorige logica: chips waren gewoon goedkoper in te voeren. Maar de huidige realiteit en geopolitieke spanningen hebben deze horizontale sector voor onze economie aan het licht gebracht om energie uit hernieuwbare bronnen te verkrijgen en op te slaan. Beleid dat zich voorheen uitsluitend op het concurrentievermogen concentreert, werkt dus niet langer, wat leidt tot een verschuiving in het mondiale paradigma om de zekerheid en de voorziening van essentiële hulpbronnen en producten te waarborgen. Dit wordt nu vertaald in een uiterst belangrijk gebied met grote gevolgen voor het milieu: landbouw en veeteelt. Momenteel beschikt de EU niet over duidelijke en solide wetgeving om haar in staat te stellen op voet van gelijkheid met externe producenten te concurreren. We moeten zorgen voor een goed intern concurrentievermogen in ons economisch systeem, maar ik ben van mening dat het ook noodzakelijk is te zorgen voor een adequaat en eerlijk concurrentievermogen met externe sectoren en meer op een gebied als de agrovoedingssector en de primaire sector. De Unie zal deze uitdagingen moeten aangaan om een evenwicht te vinden tussen concurrentievermogen en aanbod en de strijd tegen klimaatverandering. Stimulering van het kader en de landbouw in de EU zal niet alleen de milieueffecten helpen beperken, maar ook onze gezondheid en dierenwelzijn verbeteren.

Het bevorderen van groene dakbedekking via EU-programma’s kan bijdragen tot de verwezenlijking van de ambitieuze en noodzakelijke klimaatdoelstellingen van de Unie op een duurzame manier en met een grote biodiversiteit door zonnepanelen aan te vullen. Kijk naar grote financiële centra, woonblokken en zelfs afzonderlijke woningen van bovenaf en maak een duidelijk beeld: Een groot deel van de potentiële oppervlakte wordt onbenut gelaten. Groene dakbedekking biedt (zoals de naam zegt) een groene oplossing om al dat potentieel te laten werken. Het produceert O2 door CO2 uit de lucht te halen, waardoor steden inademen en tegelijkertijd hun koolstofvoetafdruk verkleinen. De reeds in openbare ruimten geïnstalleerde plantenlevensduur heeft ook aangetoond dat groenere steden beter bestand zijn tegen warmte en overstromingen, aangezien groenere steden minder warmte opnemen dan beton en anderzijds meer water absorberen. Zonnepanelen zijn een groot gebruik gebleken van de eerder genoemde vrije oppervlakte. Om doeltreffend te kunnen werken (in het noordelijk halfrond) zouden deze panelen echter optimaal op het zuiden aankijken en worden geïnstalleerd om zo veel mogelijk zonlicht op te vangen. Daar komt nog bij dat zeldzame aardmetalen die nodig zijn voor de productie van zonnepanelen op niet-duurzame wijze worden gewonnen en Europa afhankelijker maken van zijn handelspartners. Deze neerwaartse kanten van zonnepanelen zijn precies waarom groen op onze daken een perfecte complementaire factor zal zijn: het leven van planten kan met voldoende zonlicht op alle soorten dak worden gezet en kan duurzaam worden geplant door de keuze van de flora aan te passen aan de lokale ecosystemen. Zonnepanelen zijn voor een groot deel populair gemaakt door subsidieregelingen, waardoor hun aanvankelijke hoge kosten voor burgers en bedrijven beheersbaar zijn geworden. Dezelfde aanpak kan worden gevolgd met groene daken, waarvan de hoge installatiekosten (~ EUR 120/m²) de grootste hinderpaal vormen. Meer nadruk op deze innovatie in het groene infrastructuurproject van de EU zal van cruciaal belang zijn.

De Europese Unie moet een (nationaal en transnationaal) netwerk van commercieel en passagiersvervoer opzetten, waarop het spoor de belangrijkste speler zal zijn. De voordelen van het spoor zijn als volgt: 1.Milieuvriendelijkheid ten opzichte van auto’s en schepen, vanwege het gebruik van elektriciteit voor de aandrijving ervan 2. Als instrument op basis van sporen heeft het het voordeel van een grotere capaciteit. Dit betekent dat het meer goederen of passagiers kan vervoeren dan de auto, terwijl het de mogelijkheid heeft om zich binnen het achterland te verplaatsen in tegenstelling tot het schip. 3.Indien het technologisch geavanceerd is, moet het ook aanzienlijk prevaleren in termen van snelheid, met uitzondering van vliegtuigen (de trein neemt echter de nuttige last nog toe, maar) 4. Nog steeds relatief goedkope instrumenten in vergelijking met de voordelen ervan voor zowel de samenleving als het milieu. 5. Het verenigt afgelegen woongebieden met stedelijke centra, stimuleert lokale economieën en draagt bij tot de ontwikkeling van het toerisme. De voordelen van het spoor zijn talrijk en het is moeilijk om ze samen te noemen. Belangrijk is dat het een vorm van vervoer is die groen en zeer efficiënt is en dat we er allemaal vertrouwen in moeten hebben. Hoe zal dit worden bereikt? 1. Totstandbrenging van normen en geavanceerde spoorwegnetwerken, gelijke bedragen, in alle lidstaten. 2. Invoering van lagere tarieven in vergelijking met bussen en vliegtuigen en een verlaging van de ticketprijs met 40 % voor alle reizen voor studenten. 3. Vermindering van de administratieve rompslomp bij transnationale verbindingen (commercieel en passagiersvervoer). 4. Modernisering van het bestaande netwerk, opzetten van een nieuw netwerk en aansluiten bij grote Europese havens.

Wandels mogen niet rechtstreeks op wegen worden geplaatst, waardoor voetgangers het risico lopen door een auto te worden geraakt. Auto’s moeten ook stoppen als voetgangers de weg willen oversteken en opnieuw de kruissnelheid willen verhogen. Dit leidt tot meer verontreiniging door uitlaatgassen. Als voetgangers ondergronds of bovengronds zouden lopen, zouden voetgangers veel veiliger zijn en zouden auto’s een hogere snelheid kunnen rijden (zoals 70 kmh in plaats van 50 uur) die minder CO2 en andere giftige stoffen verontreinigen.

Overheidssubsidies moeten worden toegekend aan burgers om het gebruik van niet-gemotoriseerde voertuigen als vervoermiddel aan te moedigen: bijvoorbeeld fietsen naar het werk.